معرفی انیمیشن قرمز شدن (Turning Red)

انیمیشن قرمز شدن (Turning Red) محصول ۲۰۲۲ استودیو پیکسار و والت دیزنی، روایت دختری ۱۳ ساله به نام مِی لی است که با هیجانات شدید به یک پاندای قرمز غول پیکر تبدیل می شود و به بررسی چالش های بلوغ، هویت یابی و روابط مادر-دختری در بستر فرهنگ آسیایی-کانادایی می پردازد. این انیمیشن با رویکردی تازه و بی پروا به مسائل دوران نوجوانی، تجربه ای منحصربه فرد را برای مخاطبان رقم زده و مرزهای داستان گویی در انیمیشن را جابه جا کرده است.

«قرمز شدن» که اولین فیلم بلند به کارگردانی تنها یک زن در تاریخ پیکسار محسوب می شود، نه تنها یک اثر هنری زیبا، بلکه کاوشی عمیق در پیچیدگی های احساسی و فرهنگی بلوغ است. دومی شی، کارگردان این اثر، با الهام از تجربیات شخصی خود در تورنتو، داستانی جهانی را خلق کرده که بسیاری از نوجوانان و والدین می توانند با آن ارتباط برقرار کنند. این انیمیشن با ترکیب طنز، لطافت، و عمق روان شناختی، به سرعت مورد تحسین منتقدان و تماشاگران قرار گرفت و خود را به عنوان یک نقطه عطف در ژانر انیمیشن معرفی کرد. «قرمز شدن» با پرداختن به موضوعاتی همچون فشارهای اجتماعی، انتظارات خانواده، دوستی های دوران نوجوانی و پذیرش خود واقعی، دریچه ای نو به سوی درک این مرحله حساس از زندگی باز می کند.

ماهیت انیمیشن قرمز شدن: پیکسار، داستان و فرهنگ

انیمیشن «قرمز شدن» فراتر از یک سرگرمی ساده، آینه ای برای بازتاب دغدغه های فرهنگی و روان شناختی دوران بلوغ است. این اثر که با ظرافت و دقت خاصی توسط استودیو پیکسار تولید شده، پیام های عمیقی را در قالب یک داستان فانتزی و کمدی به مخاطب ارائه می دهد. نوآوری های این انیمیشن در پرداخت به مسائل انسانی، آن را از دیگر آثار مشابه متمایز می کند.

خالقین و پیشینه ساخت

«قرمز شدن» به کارگردانی بااستعداد دومی شی (Domee Shi) ساخته شده است. خانم شی پیش از این برای انیمیشن کوتاه «بائو» (Bao) موفق به دریافت جایزه اسکار شده بود و «قرمز شدن» اولین تجربه او در کارگردانی یک فیلم بلند سینمایی است. این انیمیشن توسط استودیو انیمیشن پیکسار، که همواره به خاطر کیفیت بالای داستان گویی و انیمیشن سازی خود شناخته می شود، تولید شده و توسط استودیو والت دیزنی موشن پیکچرز به اکران درآمد. دومی شی فیلمنامه را با همکاری جولیا چو نوشته و تجربیات شخصی او از دوران نوجوانی در تورنتوی کانادا، الهام بخش اصلی این داستان بوده اند. این نکته که «قرمز شدن» اولین انیمیشن پیکسار است که تماماً توسط یک زن کارگردانی شده، اهمیت ویژه ای دارد و نشان دهنده گام های رو به جلو در صنعت انیمیشن سازی برای تنوع بخشیدن به صداها و دیدگاه ها است. همچنین، این دومین فیلم پیکسار پس از «بالا» (Up) است که شخصیت اصلی آن آسیایی تبار است و داستان آن به طور کامل در کانادا می گذرد. مراحل ساخت این انیمیشن پس از ارائه ایده به پیکسار در اکتبر ۲۰۱۷، در سال ۲۰۱۸ آغاز شد و با دقت و جزئیات فراوان به سرانجام رسید.

نمایی از داستان: بلوغ در هیبت پاندا

داستان «قرمز شدن» در سال ۲۰۰۲ و در شهر پرجنب وجوش تورنتوی کانادا اتفاق می افتد و ماجراهای مِی لین (مِی) لی، یک دختر ۱۳ ساله چینی-کانادایی را دنبال می کند. مِی دختری باهوش، درس خوان و بسیار فعال است که سعی می کند میان انتظارات سخت گیرانه مادرش و تمایل به گذراندن وقت با دوستانش و دنبال کردن علایق نوجوانانه خود تعادل برقرار کند. دوستان صمیمی او، میریام، ابی و پریش، گروه چهارنفره ای تشکیل داده اند که شیفته گروه پسرانه خیالی «۴*Town» هستند و آرزوی رفتن به کنسرت آن ها را در سر می پروراندند.

زندگی مِی دستخوش تحولی عجیب می شود؛ او با وحشت متوجه می شود که هرگاه دچار هیجان شدید، استرس یا عصبانیت می شود، به یک پاندای قرمز غول پیکر و پشمالو تبدیل می شود. این اتفاق ابتدا او را به شدت می ترساند، اما با گذشت زمان می فهمد که می تواند با آرام کردن خود به حالت عادی بازگردد. کمی بعد، مادرش، مینگ لی، فاش می کند که این توانایی نتیجه یک نفرین خانوادگی قدیمی است که نسل به نسل در میان زنان خانواده لی منتقل شده است. مادر و دیگر زنان خانواده نیز در گذشته این موهبت را تجربه کرده اند و توانسته اند با انجام یک مراسم خاص در یک شب مشخص، روح پاندا را در یک شیء (مانند گردنبند یا انگشتر) محبوس کنند. مشکل اصلی زمانی پیش می آید که شب مراسم با شب کنسرت گروه محبوب مِی، یعنی ۴*Town، همزمان می شود و مِی باید بین انتظارات خانواده و خواسته های شخصی خود یکی را انتخاب کند. این تعارض هسته اصلی درگیری های درونی و بیرونی داستان را شکل می دهد و به مخاطب نشان می دهد که چگونه یک نوجوان در مسیر پر پیچ و خم بلوغ، با چالش های هویتی و خانوادگی دست و پنجه نرم می کند.

مضامین عمیق و لایه های پنهان انیمیشن Turning Red

«قرمز شدن» نه تنها یک داستان سرگرم کننده، بلکه اثری غنی از مضامین روان شناختی و فرهنگی است که آن را به یک انیمیشن تأمل برانگیز تبدیل می کند. دومی شی با هوشمندی تمام، لایه های مختلفی از تجربیات انسانی را در بطن داستان خود جای داده است.

چالش های دوران بلوغ و هویت یابی

محور اصلی «قرمز شدن» بلوغ و تحولات آن است. این انیمیشن با ظرافتی خاص به جنبه های مختلف جسمانی و روانی این دوران می پردازد، هرچند که مستقیماً وارد جزئیات بیولوژیکی نمی شود. پاندا شدن مِی می تواند استعاره ای از تغییرات ناگهانی و غیرقابل کنترل دوران بلوغ باشد؛ احساسات شدید، فوران هورمون ها، خشم، شرم، و میل به استقلال که همگی نوجوانان با آن درگیر هستند. مِی در این دوران تلاش می کند هویت خود را خارج از سایه مادرش بیابد، با دوستانش پیوندی قوی برقرار کند و علایق شخصی خود را دنبال کند، حتی اگر این علایق مورد تأیید خانواده نباشد. این کشمکش بین دختر خوب بودن برای خانواده و خود واقعی بودن برای خودش، از جمله چالش های اساسی است که بسیاری از نوجوانان در سراسر دنیا تجربه می کنند و انیمیشن «قرمز شدن» با دقت به این موضوع می پردازد.

رابطه مادر و دختر: نگرانی ها و استقلال

یکی از قوی ترین و عمیق ترین مضامین «قرمز شدن»، رابطه پیچیده و پرکشش میان مِی و مادرش، مینگ، است. مینگ مادری فوق العاده محافظه کار و کنترل گر است که نگرانی هایش گاهی اوقات به حدی می رسد که مانع از استقلال و خودشکوفایی مِی می شود. این نوع مادران، که در فرهنگ های آسیایی نیز نمونه های زیادی دارند، به دلیل عشق و توجه افراطی، به فرزندشان اجازه نمی دهند دنیای مستقل خود را تجربه کند. نگرانی مینگ از اعتماد نداشتن به دیگران یا حفظ آبروی خانواده باعث می شود مِی احساس کند باید احساسات و خواسته های واقعی خود را سرکوب کند تا مورد پذیرش مادرش قرار گیرد. این تعارض به طور نمادین در سکانس های پایانی و تبدیل شدن مادر به پاندایی غول آساتر نیز به اوج خود می رسد. انیمیشن با نمایش این رابطه، به والدین و نوجوانان کمک می کند تا پیچیدگی های این مرحله و اهمیت احترام به مرزهای فردی را درک کنند.

استعاره ی پاندا: نمادی از خشم و احساسات سرکوب شده

پاندا قرمز غول پیکر در «قرمز شدن»، بیش از یک موجود فانتزی، استعاره ای قدرتمند از احساسات عمیق و غالباً سرکوب شده در دوران بلوغ است، به ویژه احساس خشم و تغییرات ناشی از بلوغ جسمانی. در خانواده مِی، سنت بر این است که دختران احساسات شدید خود، خصوصاً خشم، را بروز ندهند و آن را خطرناک تلقی کنند. این نگرش فرهنگی، مِی را با یک تعارض درونی بزرگ روبرو می کند: پذیرش پاندا (احساسات واقعی خود) به معنای از دست دادن محبت و پذیرش مادر است.

«قرمز شدن با لطافت به ما یادآوری می کند که نوجوانی دورانی از زندگی است که به راحتی نمی گذرد و گاهی اوقات احساسات درون ما نیازمند رها شدن هستند. پیکسار خجالت دوران بلوغ را به یک پاندای قرمز غول پیکر تبدیل می کند تا نشان دهد متفاوت بودن به معنای ارزشمند بودن است.»

با این حال، تجربه مِی در طول فیلم نشان می دهد که پذیرش این پاندا درونی، نه تنها ترسناک نیست، بلکه به او انرژی، سرزندگی و قدرت می بخشد. او با ارتباط برقرار کردن با پاندا، می تواند به تدریج هویت مستقل خود را از مادرش جدا کند و برای خودش تصمیم بگیرد. نکته جالب این است که تنها پس از پذیرش کامل پاندا است که مِی قادر می شود آن را آگاهانه کنترل کند، در حالی که تا پیش از آن، تلاش برای سرکوب کردنش بسیار دشوار و پرانرژی بود. این استعاره، پیامی قوی درباره اهمیت پذیرش تمام جنبه های وجودی خود، حتی آن هایی که از نظر جامعه یا خانواده غیرقابل قبول به نظر می رسند، ارائه می دهد. خشم، در اینجا به عنوان نیرویی برای حفظ مرزهای روانی و استقلال فردی عمل می کند، درست همانند کاری که پاندا در داستان برای حفظ خانواده سان یی انجام داده بود.

نقش پدر و مفهوم پذیرش

در جهانی که «قرمز شدن» خلق کرده و عمدتاً دغدغه های زنانه را به تصویر می کشد، نقش مردان، هرچند کوتاه، اما بسیار تأثیرگذار است. پدر مِی، جین لی، حضوری آرام و حمایت گر دارد که در لحظات کلیدی داستان، به ویژه در تصمیم گیری های مِی، نقشی محوری ایفا می کند. او با پذیرش بدون قید و شرط و استقبال از پاندای مِی، به دخترش جسارت و قدرتی می دهد تا با احساسات خود صادق باشد و پاندا (یعنی تمام وجودش) را بپذیرد. این پذیرش پدرانه در تضاد با رویکرد مادر قرار می گیرد که ابتدا از پاندا می ترسد و سعی در سرکوب آن دارد.

در فرهنگ های شرقی، گاهی اوقات خشم به عنوان یک نیروی مردانه تلقی می شود که زنان باید از آن دوری کنند. انیمیشن «قرمز شدن» این کلیشه را به چالش می کشد. حضور پسری به نام تایلر در میان گروه چهارنفره دوستان مِی، که ابتدا مطرود بود و سپس به گروه می پیوندد، می تواند استعاره ای از پذیرش همین جنبه مردانه یا قدرتمند درون وجود انسان باشد. این پذیرش، به کامل شدن و تقویت هویت فرد کمک می کند و نشان می دهد که نباید احساسات را بر اساس جنسیت برچسب گذاری یا سرکوب کرد. پدر با نشان دادن این مسیر پذیرش، به مِی کمک می کند تا تمام ابعاد وجودی خود را در آغوش بگیرد و به بلوغ واقعی دست یابد.

نمادگرایی اعداد در قرمز شدن

در انیمیشن «قرمز شدن»، دو عدد چهار و پنج به شکلی مکرر و نمادین به کار رفته اند که معانی عمیقی را منتقل می کنند. در فرهنگ چینی، عدد چهار اغلب نحس و نامیمون شمرده می شود و نماد طردشدگی است. گروه دوستانه مِی که متشکل از چهار دختر است، با نشان دادن عدد چهار با انگشتان خود، همبستگی و هویت گروه خود را به نمایش می گذارند. این گروه نوجوان، از دیدگاه مادر مِی و به طور کلی از نظر سنت های سخت گیرانه، تا حدی مطرود و ناپذیرفته به حساب می آیند.

با این حال، داستان فیلم به جای طرد کردن، راه حلی دیگر را پیشنهاد می کند: کامل شدن. این گروه چهار نفره در انتهای داستان، با پذیرش عضو پنجم یعنی تایلر، کامل می شود. تایلر، همان پسری که ابتدا مطرود و خارج از حلقه دوستانه دختران بود و می توان او را نمادی از جنبه هایی از وجود (مانند خشم یا تفاوت) دانست که جامعه یا فرد سعی در طردشان دارد. این کامل شدن، در گروه موسیقی محبوب «۴*Town» نیز بازتاب می یابد که نامش حاوی عدد چهار است، اما در واقع از پنج عضو تشکیل شده است.

از دیدگاه روانشناسی، پنج احساس اصلی برای انسان وجود دارد (شادی، غم، ترس، انزجار و خشم). در این میان، پذیرش و مدیریت خشم معمولاً دشوارترین است، که این فیلم به زیبایی به آن می پردازد. آنچه به بهزیستی و سلامت روان انسان کمک می کند، پذیرش همه ی این احساسات در کنار یکدیگر است، نه سرکوب آن ها. در «قرمز شدن»، شخصیت «سان یی» (جد مِی) که توانایی های خود را پذیرفته و از آن ها استفاده کرده، نمونه ای از این حالت کمال و پذیرش کامل وجودی است که او را شایسته پرستش کرده است. این نمادگرایی، لایه ای دیگر به عمق و غنای معنایی انیمیشن می افزاید.

نگاهی به پشت صحنه: مراحل تولید و نوآوری ها

تولید انیمیشنی به پیچیدگی و عمق «قرمز شدن» نیازمند تیمی خلاق و فرایندی دقیق است. پیکسار با تخصص دیرینه اش در انیمیشن سازی، توانست دیدگاه دومی شی را به واقعیت تبدیل کند.

انتخاب صداپیشگان و چالش های اولیه

دومی شی برای اولین بار ایده «قرمز شدن» را در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۷ به استودیو پیکسار معرفی کرد. در همان سال، استودیو برای پیشبرد کارهای مربوط به صداپیشگی، روزالی چیانگ (Rosalie Chiang) را استخدام کرد. چیانگ که در آن زمان حدود ۱۲ سال داشت، تا حدودی به این دلیل انتخاب شد که در نزدیکی استودیو زندگی می کرد و تنها حدود ۳۵ مایل با دفتر مرکزی پیکسار فاصله داشت، که این امر رفت و آمد برای جلسات ضبط را آسان تر می کرد. در ۸ مه ۲۰۰۸، گزارش شد که خانم شی، نویسنده و کارگردان انیمیشن کوتاه برنده اسکار «بائو»، در حال ساخت یک انیمیشن بلند برای پیکسار است. این اتفاق او را پس از برندا چاپمن (دستیار کارگردان انیمیشن «شجاع» – Brave)، به دومین زنی تبدیل می کرد که برای پیکسار یک انیمیشن بلند می ساخت و همچنین اولین کارگردان زن پیکسار بود که یک فیلم بلند را به تنهایی کارگردانی می کرد.

شی در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۸ تأیید کرد که در حال کار بر روی یک فیلم در این استودیو است و بیان کرد که فیلم هنوز در مراحل اولیه ساخت قرار دارد و باید روی داستان آن کار شود. او از این پروژه بسیار هیجان زده بود و در ۱ ژانویه ۲۰۱۹ اعلام کرد که یک انیمیشن سرگرم کننده و احساسی را روانه بازار خواهد کرد. پس از دو سال پیش تولید، شی و تهیه کننده اش، لیندزی کالینز (Lindsey Collins)، به نقطه رضایتی درباره تمام مسائل رسیدند و انتخاب صداپیشگان حرفه ای را آغاز کردند. پس از گوش دادن به صدای تعداد زیادی از داوطلبان، آن ها متوجه شدند که از قبل عاشق صدای چیانگ شده اند و نمی توانستند کسی دیگری را برای صحبت به جای مِی تصور کنند. آن ها این موضوع را با پیت داکتر (Pete Docter)، مدیر ارشد خلاقیت استودیو پیکسار، در میان گذاشتند و او شخصاً انتخاب چیانگ برای نقش اصلی فیلم را تأیید کرد. صداپیشگانی همچون ساندرا اوه (Sandra Oh) در نقش مینگ (مادر مِی)، آوا مورس، مایتری راماکریشنان و بسیاری دیگر نیز به این پروژه پیوستند.

نمایش مسائل واقعی و تابوشکنی

«قرمز شدن» به جسارت خود در پرداختن به موضوعاتی که معمولاً در انیمیشن های کودک و نوجوان نادیده گرفته می شوند، شهرت یافته است. این فیلم به جنبه های مختلف بلوغ و تغییرات بیولوژیکی و احساسی آن می پردازد، اگرچه مستقیماً وارد جزئیات نمی شود. به عنوان مثال، مادر مِی ابتدا فکر می کند واکنش ها و رفتارهای عجیب دخترش مربوط به شروع اولین دوره قاعدگی او است، نه تغییر شکلش به پاندا. دومی شی به عنوان کارگردان، با قاطعیت اظهار داشت که آن ها به خاطر صحبت در مورد این موضوعات در فیلم «عذرخواهی نمی کنند». عنوان «قرمز شدن» خود استعاره ای قوی از این زمان حساس در زندگی یک زن جوان است.

این فیلم همچنین اولین اثر دیزنی/پیکسار است که در آن دیابت نوع ۱ به تصویر کشیده شده است. حداقل دو شخصیت فرعی در تیزر فیلم دیده می شوند که به این بیماری مبتلا هستند و حسگرهای قند و پمپ های انسولین در تصاویر آن ها قابل مشاهده است. این جزئیات کوچک اما مهم، نشان دهنده تعهد پیکسار به نمایش تنوع و واقعیت های زندگی است. شی و کارکنانش نگران بودند که مدیران استودیو بخواهند این صحنه ها حذف شوند، اما با کمال تعجب، آن ها نیز این مسائل را در فیلم پذیرفته بودند. رونا لیو (Rona Liu)، طراح تولید که پیش از این در انیمیشن کوتاه «بائو» نیز با شی همکاری کرده بود، در این پروژه نیز فعالیت داشت و کار بر روی یک فیلم بلند را برای خود «رویایی که به حقیقت پیوست» توصیف کرد. این رویکرد جسورانه، به «قرمز شدن» اعتبار و عمق ویژه ای بخشیده است.

موسیقی متن و فضای شنیداری انیمیشن

موسیقی در «قرمز شدن» نقش حیاتی در ایجاد فضای دهه ۲۰۰۰ و بیان احساسات شخصیت ها دارد. لودویگ گورانسون (Ludwig Göransson)، آهنگساز برنده اسکار، اولین تجربه آهنگسازی خود برای یک انیمیشن را با ساخت موسیقی «قرمز شدن» به دست آورد. او با خلق قطعاتی که هم به فضای فرهنگی فیلم می خورد و هم احساسات مِی را بازتاب می دهد، به موفقیت این انیمیشن کمک شایانی کرد.

یکی از جذاب ترین جنبه های موسیقی متن فیلم، سه آهنگ اصلی است که توسط خواننده معروف، بیلی آیلیش (Billie Eilish) و برادرش فینیاس اوکانل (Finneas O’Connell) نوشته شده اند. این آهنگ ها توسط گروه پسرانه خیالی «۴*Town» در فیلم اجرا می شوند: «U Know What’s Up»، «۱ True Love» و «Nobody Like U». این قطعات به دقت طراحی شده اند تا حال و هوای گروه های پاپ پسرانه دهه ۲۰۰۰ را تداعی کنند و به خوبی شور و هیجان نوجوانانه مِی و دوستانش را نسبت به موسیقی به نمایش می گذارند. والت دیزنی آلبوم موسیقی متن را به صورت دیجیتال در تاریخ ۱۱ مارس ۲۰۲۲ منتشر کرد و همزمان این آهنگ ها به زبان های ژاپنی و تایوانی نیز اجرا شدند. این ترکیب از موسیقی پس زمینه تأثیرگذار و آهنگ های پاپ جذاب، به «قرمز شدن» بُعد شنیداری قوی می بخشد و آن را به اثری ماندگارتر تبدیل می کند.

اکران و واکنش های جهانی به قرمز شدن

مسیر اکران «قرمز شدن» با توجه به شرایط جهانی زمان ساخت، فراز و نشیب هایی داشت، اما در نهایت با استقبال گسترده و تحسین منتقدان همراه شد.

مسیر پرفراز و نشیب پخش

«قرمز شدن» برای اولین بار در ۲۱ فوریه ۲۰۲۲ در لندن، در سالن Everyman Borough Yards طی یک اکران ویژه به نمایش درآمد. اولین نمایش جهانی این فیلم در تئاتر ال کاپیتان در ۱ مارس ۲۰۲۲ برگزار شد. در ابتدا، قرار بود این انیمیشن در تاریخ ۱۱ مارس ۲۰۲۲ توسط والت دیزنی استودیو موشن پیکچرز در ایالات متحده اکران گسترده ای داشته باشد. در ۱۷ ژوئن ۲۰۲۱، و پس از اینکه انیمیشن های «روح» (Soul – ۲۰۲۰) و «لوکا» (Luca – ۲۰۲۱) در پاسخ به همه گیری ویروس کرونا به پخش مستقیم در دیزنی پلاس اختصاص یافته بودند، یکی از اعضای پیکسار تأیید کرد که «قرمز شدن» در سینماها اکران خواهد شد.

با این حال، با افزایش موارد سویه اُمیکرون ویروس کرونا در اوایل سال ۲۰۲۲، در تاریخ ۷ ژانویه ۲۰۲۲، تصمیم گرفته شد که برنامه اکران تغییر کرده و پخش «قرمز شدن» از سینماها به انتشار مستقیم در دیزنی پلاس منتقل شود. این تصمیم با هدف دسترسی بیشتر تماشاگران در دوران همه گیری و در راستای استراتژی های جدید دیزنی برای سرویس های پخش آنلاین اتخاذ شد. در بازارهای بین المللی که دسترسی به دیزنی پلاس وجود نداشت، انیمیشن در سالن های سینما اکران شد. در فوریه ۲۰۲۲ اعلام شد که «قرمز شدن» برای یک هفته از ۱۱ تا ۱۷ مارس در سالن تئاتر ال کاپیتان اکران خواهد شد. همچنین، در روزهای پایانی فوریه همان سال، و در پی تحولات جهانی، اعلام شد که این انیمیشن در روسیه به دلیل حمله به اوکراین پخش نخواهد شد، که نشان دهنده تأثیر رویدادهای بین المللی بر صنعت فیلم نیز بود.

بازتاب ها و نقدهای منتقدان

«قرمز شدن» با استقبال گسترده منتقدان روبرو شد و امتیازات بالایی را کسب کرد که نشان دهنده تحسین جهانی آن است. در وب سایت راتن تومیتوز (Rotten Tomatoes)، از ۱۰۵ نقد جمع آوری شده، ۹۴ درصد آن ها مثبت بودند و امتیاز میانگین انیمیشن ۸.۱۰ از ۱۰ به ثبت رسید. نظر کلی منتقدان این پایگاه این است که «قرمز شدن» اثری «دل گرم کننده، طنزآمیز، با انیمیشنی زیبا و از نظر فرهنگی گسترده است و به فهرست طولانی پیروزی های خانواده پیکسار افزوده می شود.» این جملات نشان می دهد که منتقدان نه تنها از جنبه های فنی و بصری انیمیشن راضی بوده اند، بلکه عمق داستانی و پیام های فرهنگی آن را نیز ستوده اند.

در وب سایت متاکریتیک (Metacritic)، که میانگین امتیازات را بر اساس نقدهای منتقدان برجسته ارائه می دهد، «قرمز شدن» بر اساس ۳۸ نقد، میانگین امتیاز ۸۵ از ۱۰۰ را کسب کرد که نشان دهنده «تحسین جهانی» (universal acclaim) است. در اولین نمایش فیلم، منتقدان به ویژه داستان خلاقانه، صداپیشگی قوی و کارگردانی بی نقص دومی شی را مورد ستایش قرار دادند.

نام سایت	امتیاز (از ۱۰ یا ۱۰۰)	تعداد آراء/نقدها
IMDb	۷.۸ از ۱۰	۴۷ (کاربران ثبت نام کرده)
متاکریتیک	۸۵ از ۱۰۰	۳۸ (منتقدان برتر)
راتن تومیتوز	۸.۱۰ از ۱۰	۱۰۸ (عموم منتقدان)

نقدهای تخصصی نیز بر جنبه های مختلف فیلم تأکید داشتند:
* Screen Rant (امتیاز ۵ از ۵): «هیچ فریم از این فیلم وجود ندارد که پتانسیل داستان، شوخ طبعی، طنز یا جذابیت آن را به حداکثر نرساند. هر لحظه مهم است و تماشای «قرمز شدن» را به یک جشن بصری تبدیل می کند. یک داستان عمیق و سرشار از خلاقیت، نوستالژی و شادی است که بیننده می تواند آن را درک کرده و با آن همذات پنداری کند.»
* The Hollywood Reporter (امتیاز ۹۰ از ۱۰۰): ««قرمز شدن» بدیع، خنده دار و لطیف است، و به ما با مهربانی یادآوری می کند که نوجوانی دورانی از زندگی است که به راحتی نمی گذرد و همه چیز تحت کنترل ما نخواهد بود، و گاهی اوقات احساسات درون ما نیازمند رها شدن است.»
* Screen Daily (امتیاز ۸۰ از ۱۰۰): ««قرمز شدن» یک طنز دلچسب است و این به لطف این واقعیت است که شی به شخصیت اصلی اش اجازه می دهد باهوش و سه بعدی باشد و از شوخی های نوجوانانه برای پربارتر کردن فیلمنامه اش استفاده نمی کند. شی شرم دوران بلوغ را به یک پاندای قرمز غول پیکر تبدیل می کند تا نشان دهد که متفاوت بودن به معنای ارزشمند بودن فرد است.»
* USA Today (امتیاز ۷۵ از ۱۰۰): «شی داستانی دلچسب، توانمند و سرگرم کننده درباره بلوغ زنان و تغییر رابطه مادر و دختر ساخته است. این فیلم به ما یادآوری می کند که به طور کامل آن «آشوب بلند و عجیب و غریب» درونی دوران بلوغ را که شما را، شما می سازد، بپذیرید.»

این نقدها نشان می دهند که «قرمز شدن» نه تنها به عنوان یک انیمیشن موفق عمل کرده، بلکه توانسته است به مسائل مهم اجتماعی و روان شناختی با دیدی نو و جسورانه بپردازد.

جمع بندی: پیامی برای نسل های جوان و خانواده ها

انیمیشن «قرمز شدن» (Turning Red) نه تنها یک دستاورد فنی در زمینه انیمیشن سازی پیکسار محسوب می شود، بلکه یک اثر فرهنگی و روان شناختی عمیق است که به جسارت به موضوعات کمتر دیده شده در این ژانر می پردازد. این انیمیشن با ترکیب هوشمندانه طنز، فانتزی و واقعیت های دوران بلوغ، پیامی ماندگار برای نسل های جوان و همچنین والدین آن ها به ارمغان می آورد.

«قرمز شدن» اهمیت پذیرش خود واقعی، حتی با تمام نقاط ضعف و قوت، و همچنین در آغوش کشیدن احساسات درونی را به شیوه ای جذاب به تصویر می کشد. داستان مِی لی و تحول او به پاندای قرمز، استعاره ای درخشان از آشوب های درونی، هیجانات شدید و نیاز به استقلال است که هر نوجوانی در مسیر بلوغ با آن روبرو می شود. روابط پیچیده میان مادر و دختر، فشارهای فرهنگی و انتظارات خانوادگی، همگی با ظرافت خاصی به چالش کشیده می شوند تا مخاطب را به تفکر درباره اهمیت درک متقابل و احترام به فردیت دعوت کند.

این فیلم، با کارگردانی دومی شی، به عنوان یک نقطه عطف برای پیکسار شناخته می شود؛ نه تنها به دلیل اینکه اولین فیلم بلند یک کارگردان زن است، بلکه به خاطر رویکرد بی پرده اش به موضوعاتی مانند بلوغ جسمانی، مدیریت خشم و اهمیت دوستی های دوران نوجوانی. «قرمز شدن» به ما می آموزد که متفاوت بودن نه تنها ایرادی ندارد، بلکه می تواند منبع قدرت و منحصر به فرد بودن هر فرد باشد. پذیرش «پاندای قرمز» درون، به معنای پذیرش تمام ابعاد وجودی خود و رسیدن به تعادل و آرامش واقعی است. با تماشای این انیمیشن، نه تنها لحظاتی شاد و سرگرم کننده را تجربه می کنید، بلکه دریچه ای جدید به سوی درک عمیق تر از خود و دیگران خواهید گشود.