واکنش یک حقوقدان به سوال جنجالی رسانه انگلیسی از امیرعبداللهیان

به گزارش مجله برترین ها رضا نصری نوشت:

خبرنگار کانال خبری 4 انگلیس در مصاحبه اخیرش با آقای دکتر امیرعبداللهیان به طعنه به او گفت «شما از افزایش تنش در منطقه ترسیدید چون می دانید اگر با اسراییل و آمریکا وارد جنگ شوید دیگر نمی توانید روی حمایت مردم تان برای پیش برد جنگ حساب کنید»!

چه بخواهید، چه نخواهید – چه یک و چه ده نظریه علوم سیاسی پیش بکشید که دشمن فقط از نیروی نظامی حساب می برد – حقیقت این است که عنصر «مردم» در محاسبات نیروهای ایران ستیز – چه برای مبادرت به تهاجم نظامی و چه برای اِعمال فشارهای غیرنظامی – عنصر بسیار حایز اهمیتی است!

این حقیقت را هم برگزارکنندگان انتخابات باید بدانند و هم مردم:

«ایرانِ امروز امنیت خود را از مردمش می گیرد!»

در ادبیات روابط بین الملل مقوله ای به اسم «صف آرایی زیر پرچم» – یا Rally round the flag – داریم که به همین حمایت خودجوش مردم از کیان کشورشان در برابر تهدید بیگانه اشاره دارد.

نمی گوید صف آرایی پشت دولت یا حکومت! نمی گوید Rally round the government؛ از صف آریایی زیر «پرچم» می گوید که مفهموم بسیار گسترده تری است و مشخصا ناظر به منافع و امنیت «ملی» کشورهاست.

به عنوان فردی که سال ها از نزدیک سیاست خارجی ایران را دنبال کرده، شهادت می دهم هر بار لابی های متخاصم و جنگ طلب در جلسات استماع کنگره در مورد ایران شرکت کرده اند، مدعی شدند در برابر اِعمال زور و فشار به ایران «مردم ایران زیر پرچم صف آرایی نخواهند کرد»! هر بار برای تشویق دولت شان به جنگ و تحریم توصیه نامه و مقاله نوشتند، به اینکه مردم ایران از اقدام نظامی و تحریم حمایت خواهند کرد و به مقاومت برنخواهند خاست اشاره کردند. هر بار کارمندان به ظاهر ایرانی و فارسی زبان شان را به این کنفرانس و آن کنفرانس امنیتی اعزام کردند، آن ها هم از زبان مردم و به «نمایندگی» از مردم همین ادعا را مطرح کردند!

این نه شعار است، نه ساده اندیشی و نه نگاه پاسیفیستی و خوش بینانه به مناسبات بین المللی! این یک حقیقت ملموس و قابل اثبات است:

امنیت ایران نه مثل امنیت بسیاری از کشورهای منطقه استیجاری است؛ نه متکی به بمب هسته ایست؛ نه مثل آمریکا متکی به صدها میلیارد دلار بودجه سالانه نظامی و تسلیحاتی است . 

ایران امنیت خود را از مردم می گیرد! از انسجام و یکپارچگی مردم در برابر تهدید خارجی؛ از رضایتمندی مردم و ثبات اجتماعی؛ از حس تعلق مردم به این خاک و غریب نبودن شان در وطن خویش؛ از امید مردم به آینده و آمادگی آن ها برای هر نوع فداکاری تا «ایران» برای فرزندانشان حفظ شود؛ از اینکه جوانان «ایران» را – و نه کشوری که قصد مهاجرت به آن را دارند – خانه ابدی خود بدانند و حاضر باشند برای ماندنش با جان و دل تلاش کنند؛ از اینکه حرف شان، سلایق شان و طرز فکرشان در تمام سطوح سیاسی به رسمیت شناخته شود.

امیدوارم روزی مسیولین سیاسی کشور این حقیقت را عمیقاً درک کنند؛ و امیدوارم مردم نیز در هر تصمیمی که برای آینده جمعی خود می گیرند «ایران» را همچنان مد نظر داشته باشند.
 

311311

واکنش یک حقوقدان به سوال جنجالی رسانه انگلیسی از امیرعبداللهیان